Vaxtilə dalbadal 7 qızı dünyaya gələn Akif Həsənoğlu böyük savab sahibi olmuş,
naşükürlük etmədən qızlarının hər birini Allahın töhfəsi kimi sevinclə qarşılamışdı

Sumqayıtın kimya sənayesinin inkişafında öz yeri, öz çəkisi olan “Azmənzilsənayetikintitəmir” (AzMSTT) İstehsalat Birliyinin Baş direktoru, eyni zamanda istedadlı, məhsuldar dramaturq olan Akif Həsənoğlu çox maraqlı ömür yolu keçib. Bacarıqlı mühəndis kimi istehsalatda böyük uğurlar, ad-san qazanıb. Lakin 20 ilə yaxın oğul sevincinə, oğul xoşbəxtliyinə qovuşa bilməsə də, bunu taleyin hökmü kimi sakit qarşılayıb.  

...O vaxtlar zavodda işləri yaxşı gedirdi. Sənətini peşəkarlıqla bildiyinə, üşgüzar və təşəbbüskar olduğuna, istehsalatın hansısa sahəsində problem yaranırdısa, onu özünün səmərələşdirmə təklifi ilə tez bir zamanda aradan qaldırmaq bacarığına görə müəssisədə artıq yaxşı hörmət qazana bilmişdi - həm də özünəməxsus nikbinliyi, xoşxasiyyət olması ilə. Yalnız bir problemi vardı: ağır bir "daşı" üstündən atmalı idi - "subaylıq daşını". Dostları da, iş yoldaşları da hərdən buna görə ona sataşır, toyun nə vaxt olacağını soruşurdular. İş yoldaşları olan, xətrini istədikləri qadınların da hərdən eyham və atmacalarla onu tələsdirdiklərini görüb, bir gün tələbəlik dostu, həm də iş yoldaşı olan Ucal Qasımzadəyə "xəlvəti" deyir ki, 2-3 aya, daha dəqiqi - oktyabrın 25-də, Ad günündə toy edəcək. Dostu soruşur ki, bəs "namizəd"in varmı? Hər şeyi bəxtlə, uca Tanrı ilə bağlayan, taleyinin üzünə güləcəyinə sanki arxayın olan Akif isə qayıdır ki, "narahat olma, özü öz ayağı ilə gəlib məni tapacaq". 
Elə də olur. 1971-ci ilin yayında qohumlarının Ülkər adında bir qızı Bakıya ali məktəbə imtahan vermək üçün gəlir. Qız Bakıda heç yeri tanımadığından Akif də onunla birgə sənədləri verməyə gedir. Sən demə, qız elə özü AZİ-ni, Akifin fərqlənmə diplomu ilə bitirdiyi Azətbaycan Dövlət Neft və Kimya İnstitutunu nəzərdə tutubmuş. Bu, Akifin də ürəyindən olur. Fikirləşir ki, qohumudur, çertyojda, kurs işlərində çətinə düşəndə bir qohum kimi kömək də eləyə biləcək. Sənədləri verməyə gedib-qayıdanda qıza diqqətlə fikir verən Akif ürəyində fikirləşir ki, deyəsən axı, Ülkər elə onun üçün "özü öz ayağı ilə" gələcəyini gözlədiyi qızdır. Və dostu Ucala qeyri-müəyyənliklə söz verməsinə baxmayaraq, elə dediyi kimi - oktyabrın 25-də, Ad günündə bütün dostlarının-qohumlarının, kimyaçı iş yoldaşlarının iştirakı və xeyir-duası ilə böyük bir toy məclisi qurur. Ancaq ailə qurduqdan sonra tale elə gətirir ki, hər bir gənc ata kimi oğul gözləyən Akifin dalbadal 6 qızı olur. Növbəti dəfə ömür-gün yoldaşını doğum evinə aparanda güman edir ki, Allah qoysa, bu dəfə dünyaya oğul gələcək, axı, yeddincisi də qız ola bilməz. Bu ümidlə maşında oturub gecə yarısınadək Doğum evi qarşısında xeyli gözləyən Akifi mürgü tutur. Doğum evinin həkimləri, tibb bacıları hər dəfə bura böyük ümidlə, oğul arzusu-həsrətilə gələn, artıq yaxşı tanıdıqları və hörmətlə yanaşdıqları bu 6 qız atasına 7-ci övladının da qız olduğu xəbərini çatdırmağa ürək eləmirlər, cəsarətləri çatmır. Fikirləşirlər ki, Allah eləməsin, birdən bu dəfə kişini bilmərrə infarkt vurar. Ona görə də belə məsələlərdə - "bəxtsiz ataların" könlünü almaqda  "təcrübəsi olan" yaşlı bir rus xadiməni göndərirlər ki, gedib 7-ci qızı dünyaya gələn Akif müəllimə bu “xoş olmayan” xəbəri çatdırsın. Özləri isə pəncərə önündə dayanıb gizlin-gizlin baxırlar ki, görək "bu işin" axırı necə olacaq. Yaşlı rus qadın maşına yaxınlaşanda görür ki, kişi yatıb. Astaca, bir az da qorxa-qorxa pəncərəni döyür. Qadın gözaydınlığı verməyib, eləcə "sizin qəşəng..." deyəndə yarıyuxulu Akif  başa düşür ki, bu dəfə də dünyaya qız gəlib. Və o, gözlənilmədən "nə yaxşı, səni şad xəbər olasan!" deyə əlini cibinə atıb, oğul muştuluğu kimi verəcəyi şax bir "100"-lüyü qadına verir. Xadimə gözlərinə inanmayıb, sevincək halda geri qayıdır. Doğum evinin tibb personalı mat-məəttəl qalır ki, "gör bu adam nə böyük ürəyin sahibidir ki, yeddinci qızına da sevinir..." Və onlardan bəziləri təəssüf edirlər ki, niyə “son xəbəri” Akifə çatdırmağa özləri getməyib, rus qadını göndəriblər,100 manatlıq muştuluq da ona çatıb?
Bunu yada salan Akif müəllim deyir ki, "mən hər qızımın dünyaya gəlişini toy-bayram kimi qarşılamışam. Allahın qismət elədiyi paya - övlada sevinməmək olarmı? Nə olsun ki, qızdır? Axı, elə talesiz ailələr var ki, bircə övlad üzünə, bircə qız uşağına da həsrətdirlər. Belə olduğu halda mən sevinməyə bilərdimmi?" 
Görünür, Akif müəllimin səbrini, dözümünü, şükranlığını sınağa çəkən uca Tanrı onun bu çoxillik sınaqdan mərdanə, üzüağ çıxdığını görüb, nəhayət, ona 50 illik yubileyi ərəfəsində bir oğlan uşağı bəxş edir. Akif müəllimin ilk varisi həm də Sumqayıtda dünyaya gələn ilk uşaq olur ki, ozünun "rekord" çəkisi ilə - 6,3 kiloqram ilə şəhərin "Ginnes kitabı"na düşür.   
Və görün öz adını verdiyi 8-ci övladının oğlan uşağı olmasını Akif müəllim əsl Allah adamı kimi böyük şükranlıqla qəbul edərək, necə də müdrik fikir söyləyir. Deyir ki, "bu, uca Tanrının məsləhət bildiyi bir işdir. Əgər mənim ikinci və ya üçüncü övladım oğlan olsaydı, onda mən də yəqin ki, bir çox ailələrdə olduğu kimi, iki və ya üç uşaqla kifayətlənərdim, onda Allah eləməmiş, o biri qızlarım dünyaya gəlməzdi. Belə düşünəndə, anlayıram ki, oğlum Allah Təalanın izni ilə özündən əvvəl dünyaya gəlmiş yeddi qızıma həyat verilməsinə səbəb olub. Ona görə də, çox doğrü deyirlər ki, şükr Allahın məsləhətinə, kəramətinə!".        
Onu da böyük məmnunluqla bildirmək lazım gəlir ki, Akif müəllimin öz adını verdiyi oğlu Akif Ərol da, valideynləri kimi onun yolunu illərlə intizarla gözləyən özündən böyük bacıları da artıq sənət-peşə, ev-eşik, ailə sahibidirlər. Onların hər biri indi Akif müəllim üçün gözəl oğul-qız nəvələr, hətta nəticələr böyüdürlər. Heç şübhə yoxdur ki, onlar respublikanın istedadlı, tanınmış kimyaçısı, həm də maraqlı əsərləri ilə sevilən yazıçı-dramaturq babaları – Azərbaycanın Əməkdar mühəndisi, Osman Mirzəyev adına Respublika mükafatı laureatı Akif Həsənoğlu-Zeynalov kimi Vətənə layiqli övladlar olacaq, xalqa vicdanla, ləyaqətlə xidmət edəcəkər. 

 
Rəhman ORXAN, 
Azərbaycanın Əməkdar jurnalisti.