Kərim Kərimli: 

Tez sağal, gəl, Laçın özü də gözləyir!..

Burada Irade Tuncay xanımın qeydlərindən bilmişəm ki, hazırda Aqil Abbasla birlikdə Türkiyədədirlər.

...Və təəsüf ki, Aqil müəllimin səhhətində bir balaca nasazlıq yaranıb.

Aqil müəllimə möhkəm can sağlığı, uzun ömür, tezliklə öz canından çox sevdiyi Ağdamda, Şuşada, Laçında... külli Qarabağda xoş günlər dolu yeni həyat arzulayıram.

Laçına hələlik axırıncı səfərimin iki ayının tamam olmasına az qalıb (düz 55 gün keçib).

Bu müddətdə həmin səfər barədə bəzi qeydlərimi yazmışam, ancaq Aqil Abbasla bağlı olan hadisəni yazmamışam.

Deməli, Zabuxdan Minkəndə qədər kəndləri ziyarət etdiyimiz vaxt dostumuz Səbuhigil bizi Qalaça turş suyuna yaxın cənnətin bir parçasına bənzəyən dilbər mənzərələri olan bir guşəyə qonaq çağırmışdılar.

Məclisdə ilk dəfə rastlaşdığım bir yaraşıqlı gənc də var idi. Oturuşu, duruşu, özünü aparmağı, danışığı çox xoşuma gəldi.

Bir neçə xoş sözə xəsislik etmədim.

Sonra:

- Adın nədi? - deyə soruşdum.

- Aqil, - deyə sakitcə cavab verdi.

Güldüm:

- Deyirəm axı, - zarafat etmək istədim, - Aqil adlı adamların hamısı yaxşı olur.

Ümumi gülüşmənin ardınca şair təbiətli Səbuhi qardaşımız da zarafatla dedi:

- Məsələn kim?

- Mən deyim, sən barmağını qatla, - deyib sadalamağa başladım. - Məsələn, birinci Aqil Abbas...

- Daha ardını saymayın, - Aqil tez dilləndi, - elə o bəsdi.

- Niyə? - təəccübləndim.

- Ona görə ki, elə mənim adımı atam Aqil Abbasa görə Aqil qoyub.

- Aha! - masa arxasındakı dostlardan biri Aqili cırnatmaq istədi. - Deməli, atan sənə deputatın adını qoyub?!.)

- Yox, - gənc Aqil utancaq bir tövrlə dilləndi, - mən anadan olanda, o deputat deyildi, yazıçı idi.

Cavab xoşuma gəldi.

Telefonumu çıxardıb:

- Yazıçı, deputat adaşınla danışmaq istəyirsən? - deyə soruşdum.

- Bəli, - təvazökarlıqla cavab verdi. - Danışmaq istərdim.

Aqil müəllimin nömrəsinə zəng etdim.

- Bəli, Kərim, eşidirəm, - cavabını eşidən kimi dedim ki, Aqil müəllim, Laçındayam, özü də tək deyiləm, yanımda xeyli adam var, telefonun da mikrofonunu qoşmuşam.

- Aydındır, - dedi. - Təkcə elə "Laçındayam!" sözünün özü nəyə desən dəyər! (Hiss olunur ki, kövrəlir.)

Sonra halını xəbər aldım, o da mənim keyfimi soruşdu, Laçına gedə bilməyim münasibətilə təbrik elədi. Yanımdakı adamlara salam dedi və s.

Sonra mən dedim:

- Aqil müəllim, burda bir cavan oğlan da var, adı Aqildir. Deyir ki, atam adımı Aqil Abbasa görə Aqil qoyub. İstədim ki, sizi telefonda da olsa tanış edim. Söhbətimizi o da eşidir.

- Salam, başına dönüm! - Aqil Abbas artıq adaşı Aqillə danışmağa başladı. - Nətərsən? Atan necədi?

Aqil çox ədəblə cavab verdi:

- Çox sağ olun, Aqil müəllim, biz yaxşıyıq, Laçındayıq! Atam da yaxşıdır. Həmişə sizdən danışır...

- Sən mənə Aqil əmi də deyə bilərsən, - Aqil Abbas dedi. - Atana da həm salam deyərsən, həm də mənim təşəkkürümü çatdırarsan.

- Baş üstə! Çox sağ olun, salam göndərən sağ olsun!

- Yaxşı, de görüm, atan məni tanıyır, onunla hardasa görüşmüşük?

- Xeyr, Aqil əmi, görüşməmisiniz.

- Bəs necə olub ki, adını Aqil qoyub?

- Azarkeşinizdir. Sizi televizorda görüb. Hələ o vaxtlardan... Kitablarınızı oxuyub. Bizdə sizin neçə kitabınız var...

- Yenə də kövrəltdiniz məni, - Aqil Abbas kövrəldiyini bu dəfə özü etiraf etdi.

...

Söhbət bir az çəkdi.

Sonra yazıçı laçınlı adaşından soruşdu:

- Mənə nə sözün var, başına dönüm?

- Heç nə, Aqil əmi, sizə can sağlığı arzulayıram. Sizin bizə nə qulluğunuz var, deyin, Laçından sizə nə göndərək?

Elə bil himə bənd imiş kimi buradakıların çoxu birdən dedi:

- Nə qulluq, Aqil müəllim, ürəyiniz nə istəyir?

- Hamınız çox sağ olun, - deputat cavab verdi. - Mənim heç nəyə ehtiyacım yoxdur. Sizdən bircə xahişim var.

- Buyurun, Aqil müəllim! - hamı sevincək dedi.

- Azad Laçın torpağını öpün! Əgər indiyə kimi öpməmisinizsə, indi öpün. Kimsə öpübsə, bu dəfə mənim əvəzimdən bunu etsin. Bir sözlə, arzumu soruşdunuz ki, ürəyim nə istəyir, ürəyim Laçın torpağını öpmək istəyir. İndi siz ordasınız, mənim əvəzimdən, mənim dodağımla siz öpün!

Yeddi-səkkiz nəfər həmısı birdən:

- Baş üstə, Aqil müəllim, - deyib dizüstə çökdü və əyilib dodaqlarını çınqıllı torpağa söykədi...

Bizdən bir qədər aralıda dayanmış o biri yoldaşlarımız və həmin saniyələrdə at belində bizə yaxınlaşan başqa bir tanışımız torpağı öpənlərə təəccüblə baxırdılar.

Elə bu zaman bizə çatan atlı soruşdu:

- Nağayrırsınız? Namaz qılırsınız?..))

Aqil müəllimə təşəkkür edib, onunla sağollaşıb yenidən süfrənin ətrafına toplaşdıq.

Aqil Aqillə sağollaşanda dedi:

- Sizi Laçında gözləyirik, Aqil əmi! Ürəyiniz istəyən vaxt, imkanınız olan vaxt gəlin, gözümüz üstə yeriniz var həmişə!..

Aqil Abbasın İradə xanımla Türkiyədə olduğunu eşidəndə bu əhvalatı xatırladım.

...Və bunu paylaşmaqla xatırlatmaq istəyirəm:

- Aqil müəllim, sizi Laçında gözləyirlər, adaşın Aqil də, başqa dostlar da...

Tez sağal, gəl, Laçın özü də gözləyir!..)