Cəlil Cavanşir:

Milyonların içində səni anlayan 4-5 min adam varsa, vəziyyət acınacaqlıdır

Sovet dövründə kolxozçular, fəhlələr belə kitab, jurnal oxuyurdu. Az qala hər evdə kitab, qəzet, jurnal vardı. Sadə insanlar bir-birinə çox duyğusal, dərin məzmunlu, səliqəli məktublar yazırdı.

Kəndimizin köhnə kitabxanasında, kitabların arasından yüzlərlə belə məktublar tapıb oxumuşam.

Adi məişət münasibətləri necə səlis, maraqlı dillə ifadə olunurdu. Pambıqçı, tütünçü, mexanizator, sağıcı, traktorçu elə gözəl məktublar yazırdı ki, oxuyanda adamın ürəyi əsirdi. Hələ o məktublardakı şeirlər, əsərlərdən gətirilən sitatlar başqa aləm idi.

Sovet təhsili almış müəllimlərimizin əksəriyyəti dərya idi. Onların mütaliəsi, zövqü, düşüncəsi inanılmaz dərin və əhatəli olardı. Məsələn, mənim kitabxanasından kitab daşıyıb oxuduğum qonşularım əsil sovet adamları, sovet ziyalılarıydı. Arasında müəllimdən başqa polis, mühasib, sürücü, mühəndis də vardı.

Danışanda onları anlayırdın, söhbətlərindən zövq alırdın.

Evlərdə şahmat olardı. Atam dostlarıyla yay gecələrində saatlarla şahmat oynayırdı.

Necə gözəl çağlardı...

Günümüzə baxanda dəhşətə gəlirəm. Savadlı yazı görəndə sevinirəm, fikirini düzgün ifadə edən gənc, yeniyetmə məni heyrətləndirir.

Təsəvvür edin, ana dilində düzgün yaza bilməyən müəllimlər var. Valideyn qruplarında qarşımıza tez-tez çıxır.

Xülasə, 10 milyonluq ölkədə, 4-5 min normal oxuyub- yazan insan var. Hamımız onlar üçün yazırıq, onlar üçün çəkirik, onlar üçün danışırıq.

Əgər milyonların içində səni anlayan 4-5 min adam varsa, vəziyyət dəhşətli dərəcədə acınacaqlıdır...