HÜMBƏT QULİYEV: 

Kirayə ev (hekayə)

Krasnoqorsk Moskva vilayətinin iri şəhərlərindən biridir. Kərim cərrah kimi burada yerləşən Mərkəzi Hospitala bir aylıq praktikaya gəlmişdi. Elə bir aylıq da kirayə qalmaq üçün əlində ünvan yazılmış kağızla bir binay daxıl oldu. Qapıdakı nömrələrə baxa - baxa yuxarı qalxırdı ki, bir qapıdan “ kömək edin” səsi eşitdi. İlk olaraq Kərimin ağlına gələn ər- arvad davası oldu. Yolunu davam etmək istəyəndə həyacanlı səs təkrar olundu və o səsdə bir vahimə də duydu.

Qapını döydü, ucadan soruşdu ki; -nə olub? Qadın onu eşitdi, yəqin ki, çünki daha ucadan qışqırdı;-qapını sındırın, gəlin, tez olun!

O, əvvəl anlamadı, axı qadın qapını niyə özü açmır ki? Onu kimsə tutub saxlayıb?

Qadın artıq yalvarırdı. Xoşbəxtlikdən qapı taxtadan idi. Kərim sağ ayağını qapının kilid olan hissəsinə tuşlayıb elə birinci təpiklə qapını açdı. O, futbolçu gəncliyini xoş xatırladı.

İçəri girəndə gördüyü mənzərəyə inanmaq istəmədi, çünki bu inanılmaz idi. Cavan bir xanımın iki ayağına nəhəng bir ilan sarılmışdı. Yalnız zooparkda və televizorda gördüyü piton ilanı ona əjdaha təsiri bağışlayırdı. İlanın uzunluğu 4-5 metr rahat olardı. Ətrafa nəzər saldı; o, iri şəhərin ortasında, adi beşmərtəbəli binada idi, Afrika cəngəlliklərində yox.

Kərim qaçmaq fikrinin olmadığına zəmanət verə bilməzdi. Onun ağlına gələn ikinci fikir o oldu ki, ilanın quyruğundan tutub onu qızdan aralamağa çalışsın. Belə də etməyə başladı.

Qorxu içərisində olan qadın ona dedi ki, əri bioloqdur, ilanı evdə saxlayır, hal hazırda Kolumbiyaya iki aylıq elmi ezamiyyətə gedib.

Düşündü ki, tibb institutuna biologiyadan uğurlu imtahan vermiş hər kəs bioloq sayıla bilər. Kərim də özünü belələrindən biri sayırdı.

Uşaqlıqdan ilandan zəhləsi getdiyindən onlar haqda da çox oxumuşdu. Oxuyandan sonra onlar haqda fikri müsbətə dəyişsə də, uşaqlıqdan onlara olan qorxu hofu içində qalmışdı.

İlanı qadının da boş olan əllərinin köməyi ilə aralamaq cəhdləri uğursuzluqla nəticələnirdi. Buna onların sadəcə gücü catmırdı. Piton elə özü boyda əzələdən ibarət idi.

Xanım çətin vəziyyətdə olduğuna baxmayaraq, ilanın mehriban olduğunu tez- tez vurğulayırdı və onun aqressiyasını başa düşmədiyini deyirdi.

Kərimin, Bakıda, evdə şir saxlayan Bərbərovlar ailəsi, nədənsə, yadına düşdü. Şiri mehriban saysalar da, bir gün o öz yiyəsini parçalayıb, öldürmüşdü…

Vəziyyət kritikləşirdi. İlan artıq növbəti halqasını qızın belinə atırdı.

Pitonun ov etmək qaydası çox sadədir. O, əzələli və çox güclü bədəni ilə şikarını sıxıb əzir və sonradan baş nahiyyəsindən şikarını udmağa başlayır. Əslində o şikarını udmur, özünü corab kimi şikarına geyindirir.

Kərimin bu biliklərinin xeyri olmaya da bilirdi, çünki onun gözlərinin qabağında piton öz işini tələsmədən, öz instinktinə uyğun peşəkarcasına yerinə yetirirdi.

Anidən onun beynində bir plan yarandı. Belə ilanların zəhərli dişlərinin olmadıqlarını dəqiq bilirdi, bu səbəbdən ilanın başından çəkinməmək qərarına gəldi.

İndi o, bütün fikrini ilanın başına yönəltdi. Pencəyini çıxarıb sol əlini yumruqlayıb ilanın ağzına təkrar- təkrar yaxınlaşdırdı. İlan başını yana edirdi, hiss olunurdu ki, qəfil peyda olmuş insanın hərəkətləri onun xoşuna gəlmir. Qadın ayaqlarının bərk ağrıdığını deyirdi, əjdahanın güclü bədəni öz qara işini görməkdə davam edirdi…

Kərim daha da cəsarətlənib sol yumruğunu ilanın ağzına israrla soxurdu.

İlan gələn adamın ölçülərinə gözucu baxıb, növbəti an onun yumruğunu ağzına aldı. Pitonun nəm ağzını o, yumruğu ilə hiss etdi. İlan yavaş- yavaş Kərimin qolunu rahatlıqla udmağa başladı, biləyi keçəndə o qadına olan təzyiqi azaltmağa başladı, bunu qadın ona ucadan dedi. Qadın bu boşalmadan istifadə edib özünü azad etməyi bacardı. İndi ilanın fikri yalnız Kərimdə idi. Nəhəng piton azad etdiyi bədəni ilə artıq onun ayağına sarılırdı.

Qadının azad olub aradan çıxacağını Kərim gözünün önünə alsa da, xanım bunu etmədi. Qadınların mərdliyinin o, çox dəfə şahidi olmuşdu. Ayaqlarını ovuşdura-ovuşdura xanım ondan soruşdu:- indi nə edək?!

Kərim dedi: - gedin mətbəxdən ən iri və ən iti bıçağı gətirin, bizim, daha doğrusu mənim yeganə xilasım pitonun başını kəsməkdən keçir.

O, - “ərim məni öldürəcək” sözləri ilə mətbəxə getdi. İlanın ağzı artıq onun dirsəyinə yaxınlaşırdı.

Xanım mətbəxdən iki iri bıçaqla qayıtdı. Bıçağın nisbətən irisini Kərim özü götürdü. Sağ əlinə bıçağı alan kimi onun cərrah instinkti oyandı. O, ilanın təxmin etdiyi yerdən bir az aşağı bıçaqla ilanın bədəninə dərin zərbələr vurmağa başladı. Birinci zərbədən sonra ilan halqalarını onun bədəninə atmaq istədi, xanım ilanı qabaqlayıb ayağını irəli verdi, ilan növbə ilə gah xanımın ayağına, gah da Kərimin ayağına sarılırdı. Qadın da qışqıraraq əlindəki bıçaqla o vurduğu yerə yaxın hissələrə zərbələr endirməyə başladı. Hər ikisi ilanın yaralarından gur çıxan qanın içində idilər. Kərim dayanmadan eyni yerə zərbələr vururdu. İlan quyruğu ilə ona təkrar zərbələr vurmaq istəyəndə xanım özünü ilanın bədənini üstünə yıxdı. Kərim son gücünü toplayıb kəsici hərəkətlərlə ilanın başını kəsdi. İlanın bədəni başından ayrılsa da, o, Kərimi bərk- bərk sıxmaqda davam edirdi.

Kərim taqətdən düşmüşdü, ilanın sıxmağına artıq müqavimət göstərə bilmirdi. Qız ilanın quyruğundan tutub tədricən onu Kərimin süst olmuş bədənindən aralamağı bacardı…

Kərim bir saatdan sonra özünə gəlib, hamamda çimib, qadının ərinin paltarlarını geyib ev sahibəsilə mətbəxdə çay içəndə, otaqda ilanın bədəninin hələ də hərəkətdə olduğunu eşidirdi.

Kərim kirayə ev götürmək fikrindən də vaz keçdi, o, bu evdə bir ay rahat yaşaya bilirdi, bunu ona minnətdarlıq və heyranlıq hissi ilə baxan ev sahibəsinin gözləri açıqca deyirdi…

Hümbət Həsənoğlu