Şəhidlərə həsr olunmuş  “Müşgənbər ətirli ölüm” hekayəsi kitabxanaya təqdim olundu

Bakı Şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon MKS-nin M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasının Fəxri oxucusu, AYB-nin və AJB-nin üzvü, tanınmış yazıçı, publisist, "Azərbaycan Yazıçı Qadınlar Cəmiyyəti" İctimai Birliyinin sədri Nüşabə Məmmədli kitabxanada həyata keçirilən “Yaradıcı oxucularımız” layihəsinə Suqovuşanın azad olması ilə bağlı hekayə təqdim etdi.
Müəllif hekayədə döyüşə acılan səhər, 30 illik torpaq həsrətinin sonu və Suqovuşanın azad olmasından danışır. Hekayədə Azərbaycanın igid oğullarının düşmən qarşısına qürurla, igidliklə, ölümdən qorxmayaraq  çıxmaları təsvir edilib.

Müşgənbər ətirli ölüm

Bu səhər başqa bir səhər idi.
Bu səhər erkən açılmışdı. Hətta, deyərdim ki, bu səhərin gecəsi olmamışdı.
Hamı harasa tələsirdi. Hər kəs qapısından çıxar-çıxmaz, tanıdı-tanımadı bir-birinə bu sualı verirdi:
 – Gedirik? Həqiqətən rəsmi səfərbərlik elan olundu?
– Hə ey, hə, ay qardaş, qulağımla eşitdim!..
Ay səni xeyir xəbər olasan! – deyib, hər kəs öz ərazisinə yaxın olan Hərbi Komissarlığa tələsirdi ki, vaxt itirmədən, birincilərin cərgəsində olsunlar.
27 sentyabr 2020-ci il milyonların səbirsizliklə gözlədiyi İkinci Qarabağ müharibəsinin başlanmasına Ali Baş Komandan əmr vermişdi.
Bu xəbər xalq üçün müharibə xəbəri kimi səslənmədi. Bu xəbər toy- bayram, qisas, azadllq, cəngi kimi səs-səda saldı.
Cavanlı, qocalı, ahıllı, azyaşlı,  kişili, qadınlı  hamının bir amalı var idi, Qarabağa azadlıq!
Elə ilk gündən maşın karvanları, əsgərlərimiz, könüllülərdən ibarət dəstələr Qarabağa yollandılar. Bu səfər başqa səfərlərə bənzəmirdi – bu səfər ölüm qoxusu saçan səfər idi. Ancaq bu ölüm qoxusu müşgənbər ətirli idi. 
Hər kəs bu ətri, bu qoxunu dadmaq üçün tələsirdi, qabağa düşmək üçün yarışa girirdi. Axına düşənlər gülə-gülə, sevinə-sevinə uğurlarını "Əsgər marşı" oxuyaraq qeyd edirdi.
Sevinirdilər ki, Vətən oğlu olduqlarını təsdiqləyəcək, Qələbəyə gedən yolda iz qoyacaqlar.
Gecə yarısı döyüşçülər Qarabağa – Suqovuşan bölgəsinə çatdılar. Vaxt itirmədən döyüşçülər komandirlərinin əmrini yerinə yetirərək qruplara bölündülər. Təcrübəli hərbçi dəstələrdən hansı hücum mövqeyində, hansı müdafiə xəttində, hansılar da düşmənə çaşdırıcı həmlələrlə atəş açacaqlarının təlimatını verdi.
Hər kəs diqqətlə düşmən səngərini izləyirdi.
Sakitçilik idi. Səs-səmir yox idi. Qəflətən, heç kəsin gözləmədiyi halda bir fişəng atıldı. Hər tərəf nura boyandı gözqamaşdırıcı işıq əsgərlərin tutduğu mövqeyi günəş işığı kimi işıqlandırdı.
Komandirin amiranə səsi eşidildi:
Yerlərinizi cəld sürünərək dəyişin! Hücuma hazır olun!
Əmri dərhal yerinə yetirib, döyüş vəziyyəti aldıq.
İlk atəş ermənilər tərəfdən gəldi. Onlar işıqlandıraraq təyin etdikləri, əvvəl tutduğumuz mövqelərimizə atəş açırdılar. Biz isə atəş gələn tərəfə həmlələr edirdik.
Birdən haradansa 4 tank çıxdı və sürətlə üstümüzə şığıdı.
İlk döyüşümüz olmasına baxmayaraq artıq hər kəs öz işini bilirdi. Dəstəmizdə yeddi-səkkiz nəfər döyüşdə olmayan gənclər var idi. Onlardan başqa, hamımız Aprel döyüşlərində, Tovuz döyüşlərində olanlar idi. Hətta, komandirimiz Birinci Qarabağ müharibəsi iştirakçısı idi. Çox təcrübəli idi. Erməni xislətini beş barmağı kimi bilirdi.
Əsgər, tankları hədəfə al! Həmid dərhal alıcı quş kimi düşmən tankını alışdırdı.
Bunu görən əsgərlərimizdə bir özgüvən, ruh yüksəkliyi yarandı. Qızğın döyüş başladı.
Hər şey unuduldu. Həyat döyüş meydanından ibarət oldu.
Hər kəs uzun illərin qisasını almaq üçün körpələrimizi ağaca mismarlayıb, qanının axmasına baxıb həzz alan, 6 aylıq körpənin dərisini soyduqca çığırıb ağlamağına qəhqəhə çəkib gülən, körpənin axan qanından, dodaqlarının kənarlarına yayıla-yayıla bir qaşıq içən balayanların it kimi dillərini çıxarıb necə o at dodaqlarının kənarlarını yalamasını yadlarına salan əsgərlərimiz coşmuşdu. Allahdan bir möcüzə istəyirdilər ki, qolları o qədər uzansın ki, erməni dığalarını girdikləri köztəpək deşiklərindən çıxarıb, ciyərlərini söksünlər, gözlərini dəlib ayaq altına atsınlar. Onların yalvarışlarını, diz çökmələrini görməkdən çox şirin arzuları yox idi.
Artıq bir saata yaxın idi ki, döyüş gedirdi. Atəş səsləri qulaq batırırdı. Peşəkar komandirimizin səlist, düzgün göstərişləri, verdiyi əmrləri sayəsində hələ itkimiz yox idi. Amma yaralılarımız var idi. Döyüşçülərimizdən yaralı olanlar isə, sanki, yaralandıqlarını hiss etmirdilər, əzmlə döyüşə davam edirdilər.
Hava işıqlaşırdı. Döyüş mövqeyimiz o qədər də əlverişli deyildi. Səngərimiz də elə dərin səngər deyildi. Durduğumuz yer açıqlıq idi. Biz qərar tutduğumuz yerdən təxminən 50 metrlik məsafədə meşə var idi. Amma ora çəkilməyi düşünmürdük. Çünki, bu böyük risk idi. Orada erməni separatçıları pusquda dayana bilərdilər. Ermənilərin tutduğu döyüş mövqeyi yüksəklikdə idi. Onlar bizi ovuclarının içi kimi seçirdilər.
“Biz o yüksəkliyi hava tam işıqlaşmamış götürməliyik”, – deyə komandır öz-ozünə danışırmış kimi yarı pıçıltılı səslə öz düşüncəsini əsgərlərlə paylaşdı.
Birdən ilk dəfə tutduğumuz mövqeyə bomba atdılar. Toz dumana qarışdı. Bombanın gurultusundan heç nə eşidilmədi. Komandir atəş əmri verdi. Hər iki tərəf fasiləsiz atəş açırdı. Od göydən yağırdı.  Komandirimizin həyəcan keçirdiyi açıq görsənirdi. Birdən ermənilərin atəş istiqaməti dəyişdi. Əks istiqamətə atəş açmağa başladılar.
Səs-küy qopdu. Komandir özü qabağa sıçrayaraq hücum əmri verdi. Səngərdən çıxıb sürünərək təxminən 20-25 metr bizdən qabaqdakı boş erməni səngərinə tərəf süründük. Səngərə çata-çatda ermənilər ikinci bombanı atdılar. Bomba qarşımızda partladı. Bu dəfə canımızı qurtara bilmədik. Dörd şəhid əsgərimiz, 13 yaralımız var idi.
Ermənilər qərar tutduğu yüksəklikdə isə hiss olunurdu ki, əlbəyaxa döyüşlər gedir. Komandirin ötkəm səsi eşidildi: “Yaralıları və şəhidlərimizi yerləşdirin səngərə”.
Yaralı əsgərlərimizin əksəriyyəti özü səngərə tərəf süründü.
Yüksəklikdə əlbəyaxa dava dayanmışdı. Güllə səsləri gəldi. Yüksəklikdə döyüş gedirdi.
Birdən keşik dəstə komandirinin cingiltili səslə: "Meşə istiqamətinə atəş", – deyə bağırtısı eşidildi.
Meşədə pusquda duran ermənilər yüksəklikdəki separatçılara yardıma getməyə cəhd göstərirdilər. Döyüşçülərimiz bir gözqırpımında onların tifaqlarını dağıdıb, göz açmağa imkan vermədilər.
Yenicə üfüqdə günəş çıtlayırdı ki, onun qırmızı şəfəqlərilə birgə üç rəngli bayrağımız yüksəkliyin başında, dərədən aşağı fırladılan erməni bayrağını əvəz etdi. Dalğalanan bayrağımızı yüksəklikdə görən komandirimiz əllərini fərəhlə yanlara açaraq, bir az kövrək və fərəh dolu səslə qışqırdı: "Strategiyamız baş tutdu!"
Sonradan bildik ki, biz separatçıların başını qatırmışıq. Xüsusi təyinatlı əməliyyat dəstəmiz arxa tərəfdən nəzərdə tutulan strategiyamızı həyata keçirməyə cəhd edirmiş. Günəş şəfəqini yaymağa başlayanda, artıq komandirimiz mərkəzə məruzə edirdi: “Əməliyyat uğurla baş tutdu!”
3 oktyabr 2020-ci il tarixində Qarabağda gedən döyüşlər nəticəsində Azərbaycan Silahlı Qüvvələri tərəfindən Suqovuşan işğaldan azad edildi. Üç rəngli bayrağımız Suqovuşan üzərində dalğalandı! Suqovuşan azaddır! Qarabağ Azərbaycandır!