Bəybala Mirzəyev:

Bağlananlar...

Son dövrlərin məşhur və biraz da məzəli deyimi ilə desək, özünü buraxan partiyaların və siyasi təqaüdə gedən (və yaxud, göndərilən) partiya sədrlərinin sayı ədədi silsilə ilə artmaqdadır.

Anar Əsədli də siyasi təqaüdə gedənlərin sıralarına qoşuldu. Söhbət Azərbaycan Yüksəliş Partiyasının (AY Partiya) dünən ev dustaqlığına buraxılan başqanı Anar Əsədlidən gedir.

Qeyd edək ki, Anar Əsədli bu ilin aprelində həbs olunmuşdu. O, Cinayət Məcəlləsinin 178-ci maddəsi ilə ittiham olunaraq ayrı-ayrı şəxslərin külli miqdarda pul vəsaitini dələduzluq yolu ilə ələ keçirməkdə təqsirləndirilirdi.

İndi məlum olur ki, sən demə, hələ iyun ayının 23-də Musavat.com onlara eksklüziv olaraq göndərilən AY Partiyanın bağlanması haqda bəyanat mətnini dərc edibmiş.

Sözügedən bəyanatda bildirilir ki, "Milli birliyə və vətəndaşlarımızın siyasi əqidə birliyinə töhfə vermək niyyətilə Partiya kimi fəaliyyətimizi sonlandırmağı daha məqbul hesab edir və bunu ictimaiyyətə bəyan edirik".

Bax belə.

Məlum bəyanatdan sonra özünü buraxan partiyaların sayı 30-a çatdı.

Yerdə qaldı cəmi 29 partiya.

Həmin 29 partiyanın da ən azından beşi, altısı yəqin ki, yaxın 4 gün ərzində özünü buraxacaq. Çünki "Siyasi partiyalar haqqında" yeni qanunun 5 min üzvün reyestr məlumatlarını toplayıb müvafiq qurumlara təqdim etməklə bağlı təyin etdiyi müddət iyulun 10-da başa çatır.

Öz sıralarına 5 min nəfər üzv cəlb etmək və onların hər birinin reyestr məlumatlarını toplamaq göründüyü kimi hər partiyanın bacaracağı iş deyilmiş. Ona görə də ələnmə, bağlanma, özünü buraxma prosesi gedir.

Mart-iyul ayları ərzində artıq 30 partiya öz fəaliyyətinə xitam verib.

Bu heç də kiçik rəqəm deyil. Cəmi 3 ay ərzində 30 partiyanın bağlanması öz-özlüyündə mühüm siyasi hadisədir.

Lakin onların bağlanmağını cəmiyyət demək olar ki, heç hiss eləmədi. Bunun özü də olduqca maraqlı bir məqamdır. Siyasətşünasların və sosioloqların araşdıra biləcəkləri çox önəmli bir məqamdır.

Başqa bir önəmli məqam isə ondan ibarətdir ki, partiyaların sayının əhəmiyyətli dərəcədə azalması digər partiyaların fəaliyyətində cəmiyyət üçün hər hansı bir müsbət keyfiyyət dəyişikliyinə gətirib çıxaracaqmı? Yoxsa bu partiyalar əvvəlki kimi yenə də sadəcə öz sədrlərinin fərdi siyasi maraqlarının təmin olunmasına, misal üçün onların deputat seçilməsinə xidmət edən qurumlar kimi fəaliyyətlərini davam etdirəcəklər?

Məntiqlə, siyasi partiyalarla bağlı yeni qanunun qəbul olunmasından sonra qardaş Türkiyədə olduğu kimi Azərbaycanda da siyasi partiyaların nüfuzu, çəkisi və populyarlığı artmalıdır.

(Ardı var)

Yazının əvvəli bu keçiddə:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=2349076085284861&set=a.288220191370471